Los primero semana en Perú

Hier mijn eerste bericht vanuit Perú.
Het is vandaag mn vrije dag. Dus het is een mooie gelegenheid om eens wat van me te laten horen. Laten we bij het begin beginnen.
Woensdag ochtend 30 januari begon mijn avontuur. Ik heb de meest slechte vlucht ooit gehad! 10.30uur ging ik de lucht in, de eerste vlucht richting Atlanta (Amerika) verliep lekker vlot. Na 10 uur vlogen we boven Amerika, helaas kregen we de mededeling dat landen op Atlanta wegens noodweer niet mogelijk was. We zijn in de buurt gaan landen op vliegveld Charlotte. Dat wachten duurde n eeuwigheid, Na ongeveer 2/3 uur kregen we dan eindelijk toestemming om verder te vliegen naar Atlanta. Helaas door dit miste ik mijn volgende vlucht naar Lima waar ik ontzettend van baalde aangezien de volgende vlucht pas de volgende dag weer vertrok. Hierdoor moest ik noodgedwongen een nacht in n hotel in Atlanta doorbrengen op eigen kosten. De aardige meneer achter de balie had voor mij een hotel en mn nieuwe vlucht geboekt. Enigste voordeel ervan is dat ik lekker even kon douchen en in een lekker bedje kon slapen. De volgende ochtend vroeg mn wekker gezet, shuttlebus bracht me naar Airport Atlanta, opnieuw weer inchecken en al die ellende. En wat n chagrijnig personeel daar! ongelofelijk! Gelukkig hoefde ik bij aankomst in Atlanta niet mn bagage af te halen, dit word allemaal automatisch doorgestuurd naar Perú.
Eerst even een lekker broodje kip pesto naar binnen gewerkt als ontbijt, plus ik kreeg daar een zakje chips bij (Amerika hé) en op naar mn vlucht. Helaas was de vlucht niet rechtstreeks dus eerst n overstap op Houston, om vervolgens verder te vliegen naar Lima. Ik stond netjes te wachten voor mn backpack bij de band na mn vlucht, wachten wachten en nog eens wachten.. ik begon t steeds benauwder te krijgen, er kwam maar niets. Dat kon er na alles ook nog wel bij! Na een uur te hebben staan wachten, ik naar n vrouwtje die daar achter de balie werkt en gevraagd over hoe of wat, zij ging alles na kijken etc en ik stond op t punt om in janke uit te barsten! Totdat ze me erop wees dat ik bij de verkeerde band heb gestaan al die tijd! Ooo wat was ik gelukkig toen ik mn backpacker in mn armen sloot!
In de nacht aangekomen in mn hostel, douchen en gelijk mn bed in, was zo gaar als n koekie. De volgende ochtend 8.00uur zou mn bus naar Ayacucho vertrekken, hier kwam ik pas even over 8 achter.. Heb toen lekker n dagje bij mn hostel in de tuin aan t zwembad gezeten, tussendoor even wat eten/drinken gehaald bij de winkels, en gekookt in de tuin met n stelletje en n peruaanse kok.
18.30 uur zou n taxi mij ophalen om mij naar de bus stamplaats te brengen, 19.00uur was die er nog niet en ik moest er 19.45uur aanwezig zijn (20.45uur vertrekt de bus, 1uur eerder je melden). Toen maar n taxi op straat aangehouden. Eenmaal bij de bus standplaats, ik me melden, meisje achter de bali ratelde aan 1 stuk door, snapte dr niets van, het was stervens heet met n zware backpack en en n rugzak en kon aan niets anders denken dan in de bus zitten richting Ayacucho, ik was er aardig klaar mee dat gereis.
De busreis was ook niet om over naar huis te schrijven. Vond t zo eng in t donker langs ravijnen. Dat word terug voor mij met n vliegtuig van Ayacucho naar Lima of overdag de bus.
Maar eindelijk was ik daar! Met open armen ontvangen bij Alanya en haar 2 kids (oprichtster van Los Cachorros). Voelde me gelijk helemaal thuis. Alanya is super relaxt en haar kindjes Selina en Yuri zijn zo lief en enthousiast! Ik verblijf de komende 5 maanden in het hostel van haar en haar man Peter (Peter is in NL dus die heb ik nog niet ontmoet). Het hostel bevind zich boven haar huis. 3 ruime kamers met ieder een eigen bad/douche, ik deel de keuken, en relaxte dakterras met hangmatten met 2 andere vrijwilligers.
Ik ben vrijdag ochtend aangekomen en heb die dag en zaterdag en zondag nog vrij gehad, even bijkomen van alles, gelukkig geen last van hoogteziekte gehad, dat scheelt ook n hoop. De eerste dagen heeft Alanya samen met de kids me rond geleid in t stadje. Nu een week verder voel ik me meer op me gemak, de eerste dagen voelde zeer onwennig omdat iedereen je aanstaart en je als blanke met blond haar natuurlijk erg opvalt hier. Maar ben helemaal gesetteld en voel me hier helemaal thuis! Anyway, het stadje heeft veel winkeltjes, en n grote mercado (markt) waar ze echt van alles verkopen. Het meeste wat je ziet is fruit. Dit komt regelrecht uit de jungle en kost geen drol. (Eigenlijk kost alles hier goedkoop haha) Ze zijn hier ook profi in t maken van allerlei smoothies yumyum.:)
Op één van die dagen toen ik samen met Alanya en kids naar t stadje liep, kwam er een truck tegemoet rijden met allemaal peruaanse jongeren achterin de bak. Ik kreeg een vol glas koud water (gelukkig was t bloedheet die dag) over me heen, en stond helemaal perplex. Het is aanstaande zaterdag carnaval hier, en dan is de traditie dat je water naar iedereen mag gooien op straat. Ik als blanke gringa is natuurlijk t perfecte doelwit, haha! Gringa betekend blanke Amerikaan, maar ze noemen iedereen hier zo die blank is, ongeacht waar je vandaan komt. Diezelfde dag op t plein Plaza de Armas een competitie mogen zien van allerlei dansende en zingende groepen die strijden om mee te mogen doen zaterdag met de optocht. Super gaaf om te zien! En natuurlijk allemaal in Peruaanse kledij.
En maandag was dan de grote dag! Mijn eerste dag op t project. Ik begon om 14.00uur en vond t natuurlijk super spannend hoe de kinderen op me zouden reageren. Maar wat n schatjes! Allemaal met n rugzakje en ieder zijn eigen verhaal maar wat n toppers! Ik werk samen met Lily, n Peruaanse educuadores en ook zij is super lief. Enigste blokkade is de spaanse taal. Daardoor blijven de gesprekken vrij oppervlakkig. Met de kinderen kan je nog n btje gek doen waardoor praten niet altijd echt nodig is maar met Lily een gesprek voeren zou ook leuk zijn. Die drie maanden les in NL waren lang dus niet genoeg. Maandag begin ik met spaanse les hier in Ayacucho dus ook snel mee te kunnen babbelen.:)
Wat ik al eerder melde, het is bijna carnaval en wij zullen samen met n ander project uit Ayacucho mee dansen en zingen in de parade! Druk repeteren dus deze week. Vraag me alleen af of t wat gaat worden! Haha. Uiteraard worden wij, de vrijwilligers, ook omgetoverd tot echte peruanen in hun mooie klederdracht!
Even over t weer! :) ik ga jullie toch echt jaloers maken! Het weer is hier echt heerlijk! Af en toe n korte bui maar voornamelijk n graadje of 25.
Heerlijk zo smorgens opstaan.
Het leven hier is uitermate relaxt! Zo voel ik me ook hier. Ayacucho ligt trouwens in n vallei, dus ben omringt door geweldig mooie natuur. Elke keer als ik rond loop of op mn dakterras in mn hangmat lig en ik om mij heen kijk, prijs ik mijzelf gelukkig dat ik hier ben en dit mag zien en meemaken. Ik probeer elke keer foto's ervan te maken, helaas is t op de foto niet te zien hoe mooi het hier is.
Ik heb nog zoveel meer te vertellen! Maar mn verhaal is al té lang en wil natuurlijk niet dat jullie halverwege mn verhaal t zat zijn om te lezen.;)
Volgende keer zal ik wat meer vertellen over t project, wat t nou precies in houd en wat we doen. En uiteraard n update over de carnaval en alle andere belevenissen! :)

Saludos de Ayacucho!
Besarteee!